Het nut van 3D-modellen

Van idee tot concept tot "iets tastbaars"

Toen ....

Het begint meestal met een idee. Veel vorm heeft dat nog niet. Je stoeit er wat mee, je kneedt het wat, en het begint vorm aan te nemen. Je maakt wat schetsen, knipt wat papier, plakt wat ideeën in en aan elkaar en zo groeit geleidelijk jouw concept. Je pakt je metaalbouwdoos erbij en knutselt wat in elkaar. Je laat een stuk meubelplaat verzagen en smeert er hier en daar wat lijm aan. Je begint door te krijgen of en waarom het principe dat je al die tijd voor ogen zweefde, kan werken .... (of niet).

Je legt jouw idee, jouw plan, jouw concept voor aan andere mensen. En komt tot de ontdekking dat (zoals zo vaak) woorden tekort schieten. Op dus naar de tekenplank. Een echte tekening is immers de enige manier om een voorwerp objectief en eenduidig zichtbaar te maken voor het gemaakt is. Bij het maken en uitwerken van de tekening ontdek je de gaten in je concept, de denkfoutjes en slordigheden.

Dus kom je er bijna vanzelf toe, om een en ander ruimtelijk te gaan testen. Je bouwt een wat minder primitief model, een protoype, om uit te vinden of en hoe je denkbeelden uitvoerbaar zijn. Is het idee in de harde realiteit van alledag levensvatbaar? The proof of the pudding is in the eating, nietwaar?

Het bouwen van een "visual", of een "touchable" of zelfs een functioneel prototype is absoluut nodig. Maar wel vrij complex en duur.

Een voorbeeld: William Heath Robinson  →

En nu ....

Duur? Dat was het vroeger. Tegenwoordig werk je vanaf het begin met 3D-software en je ziet het concept zachtjes uitgroeien tot een 3D model. Op jouw monitor voltrekt zich een klein technisch wonder. Het gebouwde 3D model kun je virtueel in de hand nemen, het van alle kanten bekijken, op details inzoomen. Het is, of het al volledig echt en tastbaar is. Je kunt moeiteloos met kleuren experimenteren. Je kunt het model animeren, om te (laten) zien hoe het straks, als echt produkt, zal werken.

En dat alles kost - in geld - niets. Je investeert alleen tijd, veel tijd, want hoewel het maken van een 3D model simpel klinkt, is het in de praktijk toch wel wat lastiger dan 2D tekenen en schetsen.

Je kunt een gebouwd 3D model trouwens met een van de elders op deze pagina's beschreven rapid prototyping methodes (3D printen) ook concreet vorm laten krijgen. Met dat tastbare model zie en voel je echt wat je hebt geschapen. Je kunt het zonder meer aan anderen presenteren, die het van alle kanten aan hun commentaren kunnen onderwerpen.

Nog een keer het lichtend voorbeeld: William Heath Robinson  →